ยินดีด้วย...เคราซ์

มาครานี้ขอ up blog แบบให้ทันกับเหตุการณ์หน่อย ซึ่งบทความนี้เป็นอะไรที่ไอ้เพื่อนตัวดีของผมมันคันปากมากๆ ถึงกับส่งเมลมาให้ลงเลย เหอ เหอ

ครั้งจะขัดศรัทธาก็ใช่ที่ ว่าแล้วผมก็เอาแปะลง blog ซะเลย หึหึ

คงไม่ต้องบรรยายสรรพคุณให้มากเรื่องนะครับ เพราะดูจากชื่อเรื่องที่จั่วหัวไว้ก็คงรู้กันแล้วล่ะว่ามันเกี่ยวกับเรื่องอะไร และเค้าคนนั้นคือใคร ซึ่งก็คือนายสูงชะลูด ตูดปอดแห่งถิ่นแอนฟิลด์นี่เอง กรั่กๆ

ส่วนตัวผมเองไม่ใช่ประเภทคอบอลลึกซึ้งอะไรมากมายครับ อาจจะมี match ใหญ่ๆหรือสำคัญที่มีการไปเฮฮาดูกันที่บ้านเพื่อนบ้าง แต่ก็ไม่บ่อยนะ ปกติก็แทบจะไม่ติดตามด้วยซ้ำ อาจจะตามดูข่าวคราวบ้างตามอัตภาพ แต่ยังไงคราวนี้ขอเปลี่ยนบรรยากาศ เอาเรื่องที่เป็นกีฬาๆลงบ้างละกัน

เชิญทัศนา.........




และแล้วก็ถึงวันที่ผมรอคอยนั่นคือวันเสาร์ วันแห่งการพักผ่อนและหางานอดิเรกทำแต่เสาร์นี้มันมีดีกว่าเสาร์อื่นตรงที่มีบอล เอฟเอคัพ ให้ดูนี่แหล่ะ ก่อนอื่นขอบอกเลยนะครับว่าผมไม่ได้เชียร์ใครเป็นพิเศษทั้ง ลิเวอร์พูล และ แมนฯยูฯ แบบว่าผมเป็นแฟนบอลยูเว่น่ะ

หลังจากเริ่มเกมส์ได้ไม่นานเท่าใด ความมหัศจรรย์ ก็เกิดขึ้น นั่นคือ เขาทำได้ เคราซ์โหม่งเข้าประตูอย่างสุดสวย เล่นเอาเดอะ ค๊อป คลั่งทั้งสนามแอนฟิลด์

ผมว่ามันไม่แปลกที่แฟนบอลลิเวอร์พูลจะดีใจขนาดนั้น เนื่องเพราะเก็บกดจากที่แมนฯยูฯ ทีมคู่รักคู่แค้น ซึ่งจริง ๆ ต้องบอกว่าคู่กรรม ชนะในลีกมาเมื่อนัดที่แล้ว สองคือ เคราซ์ กองหน้าที่สูงปรี๊ดแต่คุณภาพการพังประตูต่ำติดดิน ยิงใครไม่ได้มาหลายนัด แต่ดันทะลึ่งมายิงแมนฯยูฯได้ซะฉิบ ผมว่าถ้าเคราซ์จะมีคุณงามความดีอยู่บ้างก็คงจะเป็นไอ้ลูกที่โหม่งได้ในวันนี้นี่แหล่ะ อารมณ์ประมาณว่า จากทาสสู่วีรบุรุษ จากโจรสู่อรหันต์ หรือ จากมารสู่ธรรมบรรลุมรรคผลไปเลย (แต่เดี๋ยวสักพักมันคงกลับมาเป็นโจร เป็นมารในสายตาแฟนบอลเหมือนเดิม) กลับกันผมเข้าใจความรู้สึกของแฟนบอลแมนฯยูฯดี โดน เคราซ์ ยิงนี่น่าเศร้ากว่าตอน จอร์จ เบสต์ ตายซะอีก แต่หลังจากดูจนจบเกมส์ก็ต้องบอกว่ายินดีด้วยกับ เคราซ์ จริง ๆ แม้ว่าผมจะไม่ชอบในความไม่คมของ เคราซ์ชนิดสากกระเบือเรียกเคราซ์เป็นบรรพบุรุษ แต่ตลอดเวลาที่เคราซ์ลงเล่นในนัดนี้จนโดนเปลี่ยนตัวในช่วงท้าย เคราซ์ตั้งใจจริง ๆ ขยันและทุ่มเทใช้ได้เลย แม้ว่าจะไม่มีลูกอันตรายให้เห็นอีก และ ยังกระหย็องกระแหยง ปวกเปียกเหมือนเดิม แต่โดยรวมถือว่าผ่านนะ ลูกนั้นก็ให้เป็นรางวัลเขาไปก็แล้วกัน สำหรับเรื่องน่าเศร้าที่เกิดกับ อลัน สมิธ ในช่วงท้ายเกมส์นั้นขอแสดงความเสียใจแก่แฟน ๆ เร้ดเดวิล ด้วยเพราะตอนพิมพ์บทความนี้คือหลังจบเกมส์มาหมาด ๆ ผมจึงยังไม่สามารถทราบได้ว่าเขาเจ็บแค่ไหน แต่ดูจากอาการแล้วคงไม่ใช่ย่อยเลย

สำหรับแฟน ๆ บอลแล้วอยากเตือนสติว่าทุกอย่างเป็นวัฎสงสาร เป็นอนิจจัง อย่าใส่อารมณ์กันให้มาก มีแพ้มีชนะเป็นธรรมดา ต่อให้ชนะก็ชนะไม่ได้ตลอดหรือถ้าแพ้ก็ไม่มีใครแพ้ตลอดเช่นกัน อย่าถึงขนาดทะเลาะกันเพราะเรื่องบอลเลย มันไร้สาระและไร้สมองสุด ๆ สำหรับ เคราซ์ “ ศูนย์หน้าทีมชาติอังกฤษ " ต้องบอกว่าขอให้ประตูในวันนี้เป็นสัญญาณที่ดีในการทำประตูอย่างต่อเนื่องของเขาในวันหน้า แล้วก็หัดทำบุญให้มาก ๆ นะชาติหน้าถ้าได้เกิดเป็นมนุษย์อีกเพื่อจะได้เป็นศูนย์หน้าที่ทำประตูเยอะ ๆ กับเขาบ้าง

สุดท้ายนี้ยังคงจบเหมือนบทความอื่น ๆ ของผมนั่นคือ แม้ว่า จุ๋ม จะไม่ดูบอลและไม่รู้ด้วยซ้ำว่า เคราซ์ คือตัวอะไร แต่ไม่ว่าผมจะเขียนวิจารณ์หรือ แสดงความเห็นอะไรก็แล้วแต่ ผมก็ยังยกเครดิตทั้งหมดให้ จุ๋ม เช่นเดิม

Aries