เทศกาลสงกรานต์ หรือบ้านป่าเมืองเถื่อน !?!

และแล้วก็มาถึงเทศกาลสงกรานต์ที่ทุกคนรอคอย เทศกาลแห่งความชุ่มฉ่ำ ความสนุกสนานเบิกบาน รื่นเริงกันถ้วนหน้า.......

โดยที่ทางการจะกำหนดให้วันที่ 13-14-15 เมษายน ของทุกปีเป็นวันสงกรานต์ เป็นวันปีใหม่แบบไทยๆของเรา จากการรำลึกความรู้ในสมัยประถมของผมเกี่ยวกับสามวันนี้ก็จะได้ว่า

วันที่ 13 เราจะเรียกว่ามัน มหาสงกรานต์ เป็นวันที่เราเริ่มที่จะย่างเข้าสู่ปีใหม่

วันที่ 14 เราจะเรียกว่าวันเนาหรือวันอยู่ เป็นวันที่ดวงอาทิตย์เริ่มตั้งหลักเข้าสู่วันแรกของปีใหม่

และวันที่ 15 ก็คือวันเถลิงศก ซึ่งเป็นวันที่เริ่มต้นขึ้นปีใหม่แบบไทยๆ ของเราอย่างแท้จริง

ส่วนรายละเอียดในแง่พิธีกรรมผมคงไม่สันทัดมากนัก แต่โดยรวมๆแล้วภายในสามวันนี้ก็จะมีกิจกรรมและประเพณีต่างๆ ตั้งแต่การรดน้ำดำหัวผู้หลักผู้ใหญ่ผู้สูงอายุ การสรงน้ำพระที่มีการจัดอยู่ทั่วไป หรือบรรดางานเฉลิมฉลองอันยิ่งใหญ่ รวมไปถึงการเล่นสาดน้ำเพื่อความชุ่มฉ่ำ

เมื่อพูดถึงการเล่นสาดน้ำแล้วก็มีให้เห็นอยู่ทั่วไป ถ้านับเฉพาะในเขตกรุงเทพฯแล้ว ก็มีหลายสถานที่ๆ เล่นกันอย่างเอาการเอางานยิ่ง

สถานที่โด่งดังคงไม่พ้นที่ถนนข้าวสารแถบราชดำเนิน ถนนสีลมก็เล่นกันคึกคักใช่ย่อย รวมไปถึงในซอยโชคชัย 4 บ้านผมก็เล่นกันอย่างดุเด็ดเผ็ดมันมาก

การเล่นสาดน้ำดูจะกลายเป็นสิ่งที่ขาดเสียไม่ได้สำหรับเทศกาลสงกรานต์ ซึ่งสำหรับผมเองมันคงจะไม่มีความรู้สึกขัดข้องแต่อย่างใด ถ้าหากว่าการเล่นมันยังอยู่ในกรอบ ไม่เอ่อล้นเกิน จนไปสร้างความเดือดเนื้อร้อนใจให้กับสังคมส่วนใหญ่

แต่สิ่งที่ผมได้สัมผัสบางอย่างจากการละเล่นในช่วงเทศกาลนี้มันสร้างความรู้สึกไม่สู้ดีนัก การเล่นฉีดน้ำอย่างป่าเถื่อน สารพัด สารพันสรรพาวุธที่นำมาห้ำหั่นกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เอ่อ ผมไม่รู้ว่าคนกรุงเทพฯ จะเรียกกันว่าอย่างไร เพราะโดยปกติสมัยเด็กๆ ผมเล่นสงกรานต์อยู่ที่หนองคาย ที่โน่นจะเรียกกันว่า “บ้องฉีด” ซึ่งอุปกรณ์ชนิดนี้มีศักยภาพในการโจมตีสูงมาก สามารถปั๊มลม ฉีดน้ำได้อย่างไกลและแรงยิ่ง ทำเอาเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายจำต้องแดดิ้นไปเป็นแถว

เมื่อมีอาวุธระยะไกล มันย่อมต้องมีอาวุธระยะประชิดเป็นของคู่กัน ซึ่งก็คือ “ดินสอพอง” หรือที่เราเรียกกันง่ายๆว่า “แป้ง” นี่เอง ซึ่งการใช้อาวุธนี้ก็ไม่ยาก เพียงแค่ท่านมีความใจกล้าหน้าด้าน กล้าฉวยโอกาสในระดับหนึ่ง จัดแจงผสมแป้งกับน้ำในสัดส่วนให้พอหนืดๆ เมื่อเจอะเป้าหมายผู้เคราะห์ร้าย (ซึ่งก็คือบรรดาสาวๆทั้งหลาย) ก็รีบลงมือจ้วงแป้งละเลงใส่เป้าหมายอย่างไม่ยั้ง ทั้งใบหน้า หน้าอกหน้าใจ ล้วงกันเข้าไป ถ้าแม่งล้วงง่ามก้นได้มันคงล้วงกันไปแล้วล่ะ ฮาร์ดจริงๆ

แต่การยาตราทัพย่อมต้องมีพาหนะ ซึ่งในความคิดผมพาหนะที่เด็ดสุดคงไม่พ้นบรรดามอเตอไซค์ทั้งหลายที่ต่างพากันยกล้อแสดงศักดากันอย่างเต็มที่ ขี่กันให้ป่วนซอยกันเต็มไปหมด แถมพวกนี้ยังมีความไวต่อปฏิกิริยารอบข้างสูง แค่มีรถจอดขวางนิดหน่อย หรือมองหน้ากัน เขม่นหน้ากันแค่เฉี่ยวๆ รับรองได้ตะลุมบอนกันให้ฝุ่นตลบ

ซึ่งถ้าผมจำไม่ผิด ปีที่แล้วในซอยบ้านผมนี่ถึงกับมีคนสังเวยชีวิตให้กับการตะลุมบอนอันไร้สาระนี้มาแล้ว.......

ผมเองก็ไม่เก่งประวัติศาสตร์มากพอที่จะไปทราบได้ว่าเมื่อไหร่หนอที่การเล่นสาดน้ำมันกลายเป็นสาระสำคัญของเทศกาลสงกรานต์ แต่ที่ผมรู้สึกได้ก็คือในตอนนี้ มันกลายเป็นสัญลักษณ์ของเทศกาลนี้ไปแล้ว กลายเป็นสัญญะที่โดดเด่นเหนือเรื่องอื่นๆ ทั้งๆที่สงกรานต์มันไม่ใช่แค่การสาดน้ำกัน

สงกรานต์สำหรับหลายๆคนคงไม่มีอะไรเกินไปกว่าการ “สาดน้ำ” ใส่กันเท่านั้นเอง โดยหลงลืมสาระอื่นๆ ที่เกี่ยวเนื่องกับเทศกาลนี้ไปจนหมดสิ้น หลงลืมไปว่านอกจากการสาดน้ำแล้ว เรายังต้องระลึกถึงผู้เฒ่าผู้แก่ ปู่ย่า ตายาย ที่มีอายุเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งปี ระลึกถึงการได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งครอบครัว ระลึกถึงประเพณีอันดีงามต่างๆ

อย่างไรก็ตาม การที่เทศกาลสงกรานต์กลายเป็นการเล่นสาดน้ำดูจะเป็นสิ่งที่สร้างมูลค่าในเชิงเศรษฐกิจไม่น้อย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในแง่ของการท่องเที่ยว ที่เชื่อว่าจะสามารถดึงดูดนักท่องเที่ยวจากต่างชาติได้ บรรดาพ่อค้าแม่ขายหัวหมอที่ต่างพากันฉวยโอกาสเอาน้ำประปามากรอกใส่ขวดแล้วขาย รวมไปถึงเครื่องดองของเมาที่มีการบริโภคกันอย่างครึกโครมในเทศกาลนี้ อีกทั้งตามผับบาร์ทั้งหลายยังจัดโปรโมชั่นกันอย่างหลากหลาย อาทิเช่นเกณฑ์บรรดาสาวๆโคโยตี้นุ่งน้อยห่มน้อยแสดงบนเวทีเพื่อความครึกครื้น บางที่ถึงกับใส่ชุดทูพีซกันก็มี พูดได้เลยว่าเทศกาลนี้เป็นการคืนกำไรให้แก่ลูกค้าเพื่อโกยกำไรเข้ากระเป๋าตัวเองอย่างแท้จริง

เจตนาของผมคงไม่ได้อยู่ที่การมุ่งโจมตีการเล่นสาดน้ำและนำไปสู่การห้ามปรามกิจกรรมนี้ หากแต่อยู่ที่ว่า เราจะทำอย่างไรจึงจะสร้างกรอบกติกาให้กิจกรรมดังกล่าวดำเนินไปได้โดยที่สร้างต้นทุนทางสังคมและความเดือดร้อนต่างๆให้น้อยที่สุด (เพราะอย่างน้อยที่สุดการที่เอาน้ำมาสาดกันก็เป็นการสิ้นเปลืองทรัพยากรโดยใช่ที่อยู่แล้ว)

ซึ่งเท่าที่ติดตามข่าวสารดู ก็เห็นทิศทางที่ขึ้นหลายอย่าง เช่น การชักชวน รณรงค์ให้สาวเลิกนุ่งน้อยห่มน้อยมาแต่งกายกันให้มิดชิดขึ้นในวันสงกรานต์ เพื่อป้องกันการโดนจู่โจมจากอาวุธประชิดตัว (อย่างไรก็ตามผมเห็นสาวๆหลายคนมีพฤติกรรมที่ไปในแนวทางที่ต้องการเชคเรตติ้งตนเองพอสมควร กล่าวคือ ข้าจะแต่งแบบนี้มีไรมะ มาจ้วงกูเลย จะได้เชคไปในตัวว่าเราสามารถดึงดูดบรรดาตัวเห็บไรได้มากน้อยขนาดไหน) การตั้งด่านคอยตรวจกักบรรดาแก๊งค์ซิ่งกวนเมืองทั้งหลาย การตรวจวัดระดับแอลกอฮอล์สำหรับผู้ขับขี่อย่างเอาจริงเอาจัง รวมไปถึงการพยายามที่จะห้ามปรามอาวุธสุดป่วนไม่ให้แผลงฤทธิ์ โดยห้ามเล่นแป้งในพื้นที่สำคัญ รวมไปถึงห้ามจำหน่ายบ้องฉีดด้วย

เป็นสิ่งที่ดีครับ และขอให้ภาครัฐขยันขันแข็งกันให้ได้แบบนี้ทุกปี แต่อย่าลืมที่จะเก็บรวบรวมสถิติต่างๆ รวมไปถึงพฤติกรรมการเล่นน้ำแผลงๆในแบบต่างๆอันจะนำมาสู่ความเดือดร้อนให้คนอื่นเพื่อนำมาใช้ในการกำหนดนโยบายในปีต่อไปนะครับ

ในเทศกาลสงกรานต์นี้ สิ่งที่ผมอยากเห็นก็คือความชุ่มฉ่ำ รื่นเริงสนุกสนาน เล่นน้ำกันอย่างมีสติยั้งคิด รวมถึงรำลึกถึงผู้หลักผู้ใหญ่ ครอบครัวรวมไปถึง สิ่งดีงามต่างๆอันเกี่ยวข้องกับเทศกาลนี้ นี่แหละจึงจะบังเกิดเสียงหัวเราะอันสดใสกังวานอย่างแท้จริง เป็นเสียงหัวเราะที่ผมอยากได้ยินยิ่ง

ไม่ใช่เสียงหัวเราะของพวกไอ้หื่นที่มาจาก ล้วง จ้วงจาบ บรรดาเหยื่อสาวที่เคราะห์ร้าย

ไม่ใช่เสียงโอดโอยร้องด้วยความเจ็บปวดของจากธุรกรรมอันเหี้ยมโหดของแก๊งค์กวนเมืองและการตีกันที่ไร้สาระ

ไม่ใช่เสียงร้องไห้ของ ลูกน้อยที่สูญเสียพ่อ หรือ พ่อแม่ ที่สูญเสียลูกไปโดยอุบัติเหตุบนท้องถนน อันเกิดจากการ ดื่ม เมา แล้วขับ


สุดท้ายแล้วผมขอไว้อาลัยความสูญเสียทั้งปวงอันเกิดจากเทศกาลอันดีงามนี้..................