สัพเพเหระเรื่องการ์ตูน

วันนี้มาคุยเรื่องเบาๆกันบ้างดีกว่า

คิดว่าหลายๆท่านเองที่แวะเวียนเข้ามาใน blog นี้คงเคยอ่านหรือเคยชมการ์ตูนไม่มากก็น้อย สำหรับตัวผมเองพูดได้เต็มปากเต็มคำเลยว่าชีวิตผูกพันกับการ์ตูนมาก กล่าวคือจำความได้ต๊อกแต๊กๆ ก็เริ่มอ่านเริ่มดูการ์ตูนแล้วมั๊ง หรือไม่ตอนเช้าๆก็ต้องรีบตื่นมาเปิดช่องเก้าการ์ตูน เป็นรายการเดียวจริงๆ ที่ทำให้เด็กอย่างเราตื่นเช้าได้

ยังไม่จบแค่นั้น ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับการ์ตูนยิ่งแนบแน่น แนบสนิทขึ้นเรื่อยๆ สมัยเด็กๆนี่ต้องถึงกับเก็บเงินค่าขนมไว้ซื้อการ์ตูนรายสัปดาห์ คิดไปคิดมาก็นะ โดนมอมเมาด้วยการ์ตูนทั้งแต่เด็กเลยแฮะ ฮ่าๆ

สำหรับคนยุครุ่นๆผมแล้ว น่าจะบแบ่งการ์ตูนออกได้เป็นสองช่วงใหญ่ๆนะ ช่วงแรกก็น่าจะเป็นช่วงที่การ์ตูนไม่มีลิขสิทธิ์เบ่งบาน คงประมาณตอนผมอยู่ประถมล่ะมัง จะมีการ์ตูนรายสัปดาห์จำพวก The Talent, Animate หรือ NOVA ออกมาเขย่ากระเป๋าเงินได้ทุกอาทิตย์ จำได้ว่าตอนไปเรียนพิเศษสมัยเด็กๆนี่ผมยืนรอหน้าร้านเลยนะ การ์ตูนรวมเล่มนี่มาแบบฮาร์ดมากโดยเฉพาะพวกหมึกจีนนี่ไม่ต้องสืบ อ่านให้ตายกันไปข้างเลยครับ แต่ละเล่มนี่หนาโคตรๆ

แต่ไม่ใช่ว่าในยุคนั้นการ์ตูนลิขสิทธิ์จะไม่มีนะครับ เรายังสามารถเห็นพวก Viva Friday หรือการ์ตูนปกสองชั้นที่เป็นลิขสิทธิ์ของวิบูลย์กิจอยู่ประปราย ผมว่าบ้านเมืองเรายังไม่บ้านป่าเมืองเถื่อนขนาดนั้น เพียงแต่การ์ตูนไร้ลิขสิทธิ์นี่มันทำมาค้าคล่องจริงๆผับผ่าสิ

ต่อมาการ์ตูนจำพวกไม่มีลิขสิทธิ์เริ่มไร้ที่อยู่ บวกกับการอุบัติขึ้นของ BOOM กับ C-Kids ซึ่งไปกว้านซื้อพวกการ์ตูนเรื่องเจ๋งๆ กลั่นๆ มาทั้งนั้น ทั้งดรากอนบอลเอย กัปตันซึบาสะเอย โจโจ้ ล่าข้ามศตวรรษ ลัคกี้แมน ฯลฯ เล่นเอาการ์ตูนไม่มีลิขสิทธิ์หมดแผ่นดินอยู่ไปโดยปริยาย แต่ก็ยังเห็นแซมๆมาบ้างนะครับ คงยากนะสำหรับเมืองไทยที่จะปราบพวกนี้ให้หมดไปร้อยเปอร์เซ็นต์

คราวนี้การ์ตูนไร้ลิขสิทธิ์นี่มาแนวใหม่เลยครับ ไปจับเอาการ์ตูนพวกติดเรทหน่อยๆ การ์ตูนสำหรับผู้ใหญ่มาทำขายกัน เล่นเอาคนอ่านวูบวาบหายใจไม่ทั่วท้องกันเลยทีเดียว แต่ก็มีประเภทที่โจ๊งครึ่มไปเลยก็มีนะ เล่นทำเอาตกใจเลยว่า เห้ย การ์ตูนญี่ปุ่นนี่มันมีแบบฮาร์ดๆ ขนาดนี้เลยหรอวะนั่น!! น่าเป็นห่วงเหมือนกันครับสำหรับบ้านเมืองเราที่กฎหมายเกี่ยวกับการควมคุมสื่อต่างๆยังไม่ค่อยแข็งแรงนัก น่ากลัวจะไปเจอเด็กอนุบาลเดินไปซื้อเข้าซักวัน คงฮาร์ดน่าดู

สำหรับผมก็มีพฤติกรรมการบริโภคการ์ตูนที่เปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา สมัยเด็กๆ นี่ใช้เก็บหอมรอบริบซื้อเอาครับ สะสมจนล้นบ้าน ล้นทะลักเต็มไปหมด ใส่ลังแล้วลังเล่าก็ยังไม่หมด การ์ตูนรายสัปดาห์นี่ไม่ต้องบอกเลยฮะ ซื้อแม่งทุกสัปดาห์ไม่เคยเว้น จนกองเป็นตั้งๆเลย

แต่พอช่วงหลังตั้งเริ่มเข้ามหาวิทยาลัยพฤติกรรมผมเปลี่ยนแปลงอย่างเห็นได้ชัดมากๆ กล่าวคือลดการซื้อการ์ตูนลงเยอะเลยทีเดียว สาเหตุแรกสำคัญก็อยู่ที่ราคาค่างวดการ์ตูนเล่มหนึ่งมันแพงเอาแพงเอา จากเล่มละ 25 บาทไปเล่มละ 30 บาทยังไม่พอตอนหลังยังขึ้นไปที่ 35 – 40 บาท ยิ่งตอนนี้การ์ตูนใหม่ๆเล่มละ 45 บาทก็มีนะเอ้อ ลองคิดเล่นๆ ถ้าจะวัด comics price index สงสัยตัวเลขคงออกมาโอ่อ่าน่าดู เอาเป็นว่า inflation มีเกิน 10 เปอร์เซ็นต์แหงมๆ (อันนี้คิดเล่นๆ ใครว่างๆ หรือสนใจจะลองหาข้อมูลมาคำนวณดูก็ตามสะดวกเลยนะครับ ผมสนับสนุนเต็มที่เลย เพราะก็อยากรู้เหมือนกัน คิดว่าลำพังมองตัวเลขแค่นี้คงจะหยาบไป) เพราะหนังสือการ์ตูนนี่ขึ้นทีละ 5 บาทครับ ต่ำกว่านี้ไม่ต้องพูดถึง เหอ เหอ

ราคาการ์ตูนแพงขึ้นทุกวันๆ แต่ purchasing power นี่ย่ำต๊อกอยู่กับที่ สรุปก็เลยต้องไปเน้นเช่าการ์ตูนเอาครับ ต้องขอบคุณประเทศไทยจริงๆ ที่มีกิจการให้เช่าการ์ตูนเปิดอยู่มากมาย โอ้ย ไอ เลิฟ ไทยแลนด์

อีกเหตุผลหนึ่งที่ต้องเช่าเอา เพราะการ์ตูนที่อ่านนับวันมันยิ่งเยอะขึ้นๆ แถมบางทีไอ้เรื่องเก่าๆที่อ่าน มันก็ไม่ยอมจบซักกะที มันเลยหมักหมมพอกพูนขึ้นทุกวัน เมื่อคิดได้ดังนี้แล้วเช่าเอาดีกว่าครับ แล้วก็เลือกเก็บเฉพาะบางเรื่องที่เราชอบจริงๆ

หรือบางทีก็กระทำตัวเยี่ยงกาฝากครับ คอยไปเป็นพวก free rider ไปไถเพื่อนฝูงให้มันด่าเล่น ซึ่งก็ได้ผลนะครับ ยอมโดนแม่งด่าหน่อย แต่กูได้อ่านการ์ตูนไม่เสียตังค์ เอ้อ คุ้มหวะ หึหึ (หัวเราะอย่างผู้ชนะ)

ที่ผมอยากรู้อีกเรื่องหนึ่งก็คือ ในส่วนของกิจการเปิดให้เช่าการ์ตูนเนี่ย ประเทศอื่นเค้าจะมีกันมั๊ยน้อ แต่เท่าที่เคยคุยกับคนที่อยู่เมืองนอกเค้าก็บอกว่าไม่มีกันนะ เห็นจะมีเมืองไทยนี่แหละ เปิดกันเป็นล่ำเป็นสันเลย เอาแค่แถวบ้านผมนี่ก็ปาเข้าไป สี่ซ้าห้าร้านแล้ว เลือกเช่ากันเต็มไปหมด บางร้านที่คนเช่าเยอะๆนี่เป็นห้องแถวสองห้องเลย ขอบอก ขอบอก

ถ้าจะให้ผมมอง ก็คงเป็นเพราะว่าสำหรับบ้านเมืองเราแล้วระบบกรรมสิทธิ์มันไม่ได้หยั่งรากฝังลึกติดหนับเสียเท่าไหร่นัก แม้นว่าเราจะเดินหน้าการพัฒนาตามแบบทุนนิยม แต่บางปรากฏการณ์มันก็แสดงให้เห็นว่าเรายังมีลักษณะอะไรอีกหลายอย่างที่ไม่สอดคล้องกับระบบดังกล่าวไปเสียทั้งหมด เอกลักษณ์แบบไทยๆนี่เวิร์ลคลาสจริงๆ ผับผ่า

อีกอย่างก็คงเป็นที่นิสัยง่ายๆ สบายๆ ของคนไทยด้วยแหละครับ อารมณ์ประมาณว่าจะให้เช่าก็เช่าไปเถอะ แต่อย่ามาลักไก่เอาการ์ตูนลิขสิทธิ์กูไปพิมพ์ขายก็แล้วกัน ถือว่าไม่เกี่ยวกัน ของแค่นี้หยวนให้

สำหรับผมชอบนะ ที่เป็นแบบนี้ ตกเย็นเดินเข้าร้านเช่าการ์ตูนหยิบมาซักห้าหกเล่ม จ่ายเงิน เอากลับมานอนอ่านที่บ้าน หลับสบาย........มีความสุขจริงๆ

แต่ถ้าจะให้มองจริงๆ ระบบตรงนี้ผมว่าก็น่าจะทำให้เข้มงวดไปเลย เช่นอาจจะแบ่งไปเลยว่านี่คือการ์ตูนที่ใช้สำหรับเช่า ซึ่งเอาไว้ขายให้ร้านเช่าการ์ตูนซื้อไปไว้ให้ลูกค้าเช่า อีกอันก็คือการ์ตูนสำหรับขาย ไว้ให้คนทั่วไปซื้อเก็บสะสม เสร็จแล้วก็จัดแจงตั้งราคาให้ต่างกันซะ ทำให้เป็นเรื่องเป็นราวไปเลย

ปากดีไปงั้นแหละครับ ใจจริงก็ไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้หรอก ถ้าเป็นงั้นจริงราคาเช่าการ์ตูนจะพาลแพงขึ้นอีกอะดิ แบบนี้ไม่ดีเป็นแน่แท้

วันนี้เขียนมาแบบไร้ประเด็นเรื่อยเปื่อยดีแฮะ สำหรับตอนนี้คงเป็นอะไรที่เกริ่นๆมากกว่าครับ ผมคิดเอาไว้แล้วว่าตอนหน้าจะมาพูดเรื่องการ์ตูนกันอีกครั้ง อาจจะเป็นการรีวิวการ์ตูนแบบสั้นๆ หลายๆ เรื่องดูซิว่าเราจะชอบเรื่องเดียวกันหรือเปล่า

วันนี้ต้องขอลาที เพราะได้เวลาต้องเอาการ์ตูนไปคืนแล้วครับ อิอิ

ป.ล.

สำหรับคนที่อยากอ่านการ์ตูนก็เชิญที่นี่เลยครับ เป็น blog ของพันทิปที่ผมเปิดไว้เขียนรีวิวการ์ตูนโดยเฉพาะ พึ่งเขียนไปไม่กี่ตอนเองครับ เลยมาโปรโมทซะหน่อย ฮ่าๆ